ضربه دیرهنگام اما به موقع هوک
به گزارش وبلاگ تالار پذیرایی، فیلم سینمایی هوک با روایتی آرام آغاز می نماید، دو شوک در ابتدا و وسط فیلم به مخاطب وارد می نماید، در نهایت با انتهای هیجان انگیز سعی می نماید استرسی که در طول فیلم به مخاطب نداده، در انتها جبران کند. انتها زیبای فیلم، مخاطب را با لبخندی رضایت آمیز بدرقه می نماید.
هرچند بعید است بتواند سیمرغی بگیرد، اما شاید جزو فیلم های میانه به بالای جشنواره فجر باشد.
اگر بخواهیم مهمترین نقاط چالش برانگیز فیلم را آنالیز نماییم، باید نکات زیر را مدنظر قرار بدهیم:
-اصرار نابجا به برهنه نشان دادن بالا تنه بازیگران مرد در چند صحنه، از نکات منفی فیلم بود.
-شروع فیلم با یک اتفاق شوکه کننده و تلخ، مخاطب را ناگهان می تکاند. گویا قرار است برادر کوچک تر، بزرگ، قوی و یک بوکسور قهرمان گردد. فکر انتقام اتفاقی بدی که برای برادرش افتاده او را رها نمی نماید. اما یک بزرگتر، یک داغ دیده دیگر، دقیقا کسی که انسان در داغ ها دنبال همزادپنداری با چنین فردی است، وارد می گردد و بزرگترین اثر را بر زندگی او می گذارد. او کسی نیست، جز مربی برادر بزرگتر و شاید همان قوه عاقله فیلم. در میانه فیلم وقتی برادر کوچکتر که حالا تعیین است شخصیت اصلی فیلم شده و دیگر بزرگ هم شده است، وقتی در انحراف غوطه ور می گردد، یک داغ دیگر به او شوک وارد می نماید و اگر باز هم حضور قوه عاقله فیلم نبود، راهش به ناکجاآباد ختم می شد!
-در مجموع یک ناهمگونی در فیلم دیده می گردد، روایت های داستانی آرام، و دو شوک در میان آرامش مخاطب و بازگشت مجدد به آرامش. این موضوع شاید بنظر کارگردان در نوع خود جالب بوده، اما برای مخاطب چندان مطلوب نیست.
آنچه در نهایت باید گفت، این است که هر چه فیلم روایتی کند داشت، اما پایانی پر استرس، هیجان انگیز و توام با اخلاقیات پهلوانی داشت، چیزی که شاید مخاطب انتظار آن را نمی کشید، اما باعث شد هنگام خروج از سالن نمایش، لبخند رضایت بر لب داشته باشد.
-بازیگران شاخص این فیلم، امیر جعفری، رویا تیموریان و امیرمهدی ژوله هستند. هر چند بازی رویا تیموریان و ژوله چندان چشمگیر نبود، اما امیر جعفری توانست با اینکه بازیگر نقش اول نبود، بازی خود را غالب کند.
سید مصطفی موسوی نژاد
منبع: همشهری آنلاین