به این محله در روزگار قدیم یونجه زار تهران می گفتند - وبلاگ تالار پذیرایی

به گزارش وبلاگ تالار پذیرایی، بنابر این با کسادی بازار یونجه، صاحبان زمین های کشاورزی در اواخر دهه 50 تصمیم گرفتند که زمین های کشاورزی را خشک نموده و با قطعه بندی زمین ها با متراژ های مختلف به قیمت های ناچیز 100 تا 300 تومان به مردم بفروشند.

روزگاری در محله دکتر اقبال از خانه های مسکونی چند طبقه خبری نبود و کشاورزان انگشت شمار در خانه های یک طبقه و حیاط دار زندگی می کردند. خانه های آجری و سنگ نما کنار یکدیگر جا گرفته و سکوت و خلوتی جای خود را به شلوغی و ازدحام جمعیت داده است.

خیابان اصلی محله دکتر اقبال به نام اقبال معروفیت دارد که اکنون محل تردد خودرو هایی است که قصد دارند وارد بازار امین الملک و میدان ابوذر شوند و کم عرضی خیابان شلوغی محله را بیشتر به رخ می کشاند. شهروندانی که در دهه های 30 و 40 در محدوده محله دکتر اقبال زندگی می کردند به یاد دارند که رودخانه ای با آب زلال از وسط دشت وسیع کشاورزی عبور می کرد که به آن جلوه ای خاص داده بود.

یاور حقیقی از ساکنان قدیمی محله دکتر اقبال که 69 سال از خدا عمر گرفته در دفتر خاطرات فکرش نکاتی را به یاد می آورد: در قدیم تنها کاری که اهالی به آن مشغول بودند، کشاورزی بوده، چرا که با وجود گاو داری در خیابان امین الملک (سابق) احتیاج به علوفه از جمله یونجه باعث شده بود که کشت و درو یونجه بیشتر از هر محصول دیگری برایشان سود و منفعت داشته باشد، بنابراین فقط از این راه امرار معاش می کردند و از این جهت به این محله یونجه زار تهران می گفتند و بازار خرید و فروش این محصول داغ بود.

وی که خودش در عنفوان جوانی از کشاورزان قدیمی محله دکتر اقبال بوده این دوره را به خوبی به یاد دارد که پس از شیوع بیماری دامی و تلف شدن دام های گاوداری بزرگ حاج نایب، محصول یونجه دیگر خریدار نداشت و به ندرت صاحبان دامداری های خارج از شهر و شهرستان ها به اینجا می آمدند تا این محصول کشاورزان را بخرند، چون از نزدیک ترین جا آن را تهیه می کردند. بنابر این با کسادی بازار یونجه، صاحبان زمین های کشاورزی در اواخر دهه 50 تصمیم گرفتند که زمین های کشاورزی را خشک نموده و با قطعه بندی زمین ها با متراژ های مختلف به قیمت های ناچیز 100 تا 300 تومان به مردم بفروشند.

مهاجرت اقوام مختلف و شروع ساخت وساز

در گذشته روستا ها و شهرستان های کشور اغلب فقر و کمبود امکانات بیداد می کرد و این موضوع باعث شده بود که گروهی از ساکنان روستا ها به شهر تهران مهاجرت نمایند و از آنجایی که سکونت در حاشیه شهر تهران آسان تر و کم هزینه تر از داخل شهر بود، عده ای هم جذب اینجا شدند.

اکبر ناصری از شهروندان قدیمیاین محله می گوید: در قدیم ساخت و ساز آزاد بود و هر کس هر طور که می خواست می توانست خانه بسازد و کسی مانع کار نمی شد. این موضوع باعث شد تا در مدت چند ماه تعداد منازل مسکونی ساخته شده در این محدوده به 50 تا 60 خانه برسد و کم کم احتیاج ها و خواسته هایشان هم بیشتر شد.

فعالیت های خداپسندانه افراد نیکوکار

به گفته اهالی قدیمی محله، دکتر محمد اقبال اولین فردی بود که برای برطرف محرومیت ها و کمبود های ساکنان محله پیشقدم شد. این فرد، علاوه بر خدمات درمانی و پزشکی رایگان به بچه ها و نوجوانان، پس از اطلاع از فقر خانواده های ساکن در این محدوده، به صورت مخفیانه و شبانه به در خانه های آن ها مراجعه می کرد و ارزاق و خواربار ضروری زندگی را برایشان می برد.

به گفته شهروندان، فعالیت خیرخواهانه و خداپسندانه دکتر اقبال هیچ وقت از فکر اهالی دور نمی گردد، چون هر وقت به تابلوی خیابان دکتر اقبال نگاهی می اندازند به یاد روز هایی می افتند که این فرد به در خانه یک یک اهالی مراجعه می کرد تا اگر بیماری در خانه دارند، آن ها را رایگان معاینه کند، جالب اینکه گاهی اوقات آن فرد هزینه خرید دارو های مورد احتیاج اهالی را هم پرداخت نموده است.

منبع: همشهری آنلاین