عاقبت نشستن های طولانی
به گزارش وبلاگ تالار پذیرایی، زندگی شهرنشینی و استفاده روزافزون از تکنولوژی نو اگرچه به ظاهر، کیفیت زندگی را بهبود بخشیده ولی از نقطه نظر سلامت، کم تحرکی حاصل از زندگی مدرن با عواقب بسیاری همراه است. امروزه افراد ساعات زیادی از روز را در مشاغلی نظیر اپراتوری رایانه، کارهای دفتری در مسلک مدیر یا کارمند به حالت نشسته می گذرانند. در ساعات
عاقبت نشستن های طولانی
نویسنده:دکتر رزین حلب چی
زندگی شهرنشینی و استفاده روزافزون از تکنولوژی تازه اگرچه به ظاهر، کیفیت زندگی را بهبود بخشیده ولی از نقطه نظر سلامت، کم تحرکی حاصل از زندگی مدرن با عواقب بسیاری همراه است. امروزه افراد ساعات زیادی از روز را در مشاغلی نظیر اپراتوری رایانه، کارهای دفتری در مسلک مدیر یا کارمند به حالت نشسته می گذرانند. در ساعات غیرکاری هم شرایط بهتر نیست و ساعات خارج از کار موظفی را هم در اتومبیل و سایر وسایل نقلیه، روبه روی تلویزیون و رایانه به حالت نشسته سپری می نمایند.
متاسفانه به نظر می رسد که بیشتر عظیمسالان به طور میانه بیش از 90 درصد ساعات بیداری خود را در حالت نشسته طی می نمایند. در مقاله سال 2009 میلادی مجله سلامت بانوان ذکر شد که یک آمریکایی به طور میانه 56 ساعت (یعنی بیش از دو روز کامل) در هفته را به حالت نشسته می گذراند. شاید بهتر باشد که تبعات نشستن طولانی مدت را در سه حوزه آنالیز کنیم.
الف) افزایش خطر بیماری های مزمن
بسیاری از بیماری های مزمن که عوامل اصلی مرگ و میر در عصر حاضر هستند، ارتباط نزدیکی با سطح فعالیت بدنی دارند. زندگی کم تحرک و نشستن طولانی مدت از عوامل خطرساز ابتلا به این بیماری ها هستند. بیماری های عروق کرونر قلب، چاقی، دیابت نوع 2، پوکی استخوان و بعضی از انواع سرطان ها از مهم ترین بیماری های این گروه به تعداد می فرایند. در دهه 1950 میلادی نخستین یافته های پژوهشی حکایت از عواقب خطرناک نشستن طولانی مدت داشتند و نشان دادند که افراد در مشاغل فعال در قیاس با مشاغل کم تحرک خطر کمتری برای ابتلا به بیماری های عروق کرونر دارند. یک پژوهش تازه از انجمن تناسب اندام کانادا معین نموده که ارتباط تنگاتنگی بین مقدار نشستن و مرگ ناشی از کلیه بیماری های قلبی وجود دارد. نشستن طولانی مدت در افزایش ابتلا به چاقی و دیابت هم موثر است، به طوری که نشان داده شده که هر 2 ساعت افزایش ساعات نشستن در روز با 5 تا 23 درصد افزایش خطر چاقی و 7 تا 14 درصد افزایش خطر دیابت نوع2 همراه است. افزایش خطر سرطان های پستان، روده عظیم و تخمدان هم از عواقب کم تحرکی طولانی مدت به حساب می آیند.ب) عدم تناسب اندام
نشستن طولانی مدت در نحوه استقرار بدن و سلامت ستون فقرات هم موثر است. بدیهی است که نشستن مفرط می تواند به تدریج تغییرات نامناسبی را در شرایط قامت و تناسب افراد ایجاد کند. این تغییرات عمدتا به دو علت ایجاد می شوند. نخست اینکه در حالت نشسته، بسیاری از عضلات عظیم بدن در حالت غیرفعال هستند و استفاده نکردن از این عضلات در درازمدت به ضعف و تحلیل آنها منجر می گردد. از سوی دیگر، نشستن طولانی مدت پشت میز یا روبه روی رایانه به خصوص اگر در شرایط استاندارد و با رعایت اصول ارگونومی همراه نباشد، تغییراتی از قبیل گردی شانه ها، قوز، شرایط رو به جلوی سر و تغییر انحنای ستون فقرات را ایجاد خواهد نمود. ضعف عضلانی منتشر در عضلات عظیم بدن و قرارگیری طولانی مدت در شرایط نامناسب از یک سو و چاقی و افزایش وزن ناشی از کم تحرکی از سوی دیگر دست به دست هم داده و به اصطلاح هیکل و تناسب بدنی افراد را برهم می زنند. بسیاری از خانم ها اعتقاد دارند که نشستن طولانی مدت باعث پهن شدن لگن و باسن شان می گردد. البته نشستن، اثر مستقیمی روی استخوان لگن و سایر استخوان های بدن ندارد ولی به دلایلی که اشاره شد، ضعف عضلات به ویژه عضلات سرینی و شکم، افزایش وزن و تغییر انحنای ستون فقرات کمری و گاهی انحراف استخوان لگن می توانند این تغییر شکل پهن شدگی را توجیه نمایند.ج) دردهای عضلانی اسکلتی
نشستن طولانی مدت از عوامل زمینه ساز ایجاد دردهای عضلانی اسکلتی است. یک مقاله تازه نشان داده است که خطر کمردرد و درد گردن در افرادی که قسمت عمده روز را در حالت نشسته سپری می نمایند، به مراتب بیشتر است. یک پژوهش دیگر حاکی از آن است که شیوع کمر درد مزمن در خانم ها از اوایل دهه 1990 میلادی، 3 برابر افزایش یافته است. جالب است بدانید ضعف عضلات نگاه دارنده ستون فقرات و قرارگیری طولانی در شرایط های غلط نظیر چرخش ستون فقرات، خم شدن روی کاغذ یا خیره شدن ممتد به صفحه مانیتور همگی می توانند باعث پیدایش این دردها شوند.اما راه چاره
برای مقابله با همه مشکلاتی که ذکر شدند، تنها یک راه چاره موثر وجود دارد و آن هم افزایش فعالیت جسمانی و کاهش ساعات کم تحرکی و بی تحرکی است. توصیه می گردد که تمامی افراد حداقل 30 دقیقه فعالیت جسمانی با شدت میانه تا زیاد را در برنامه زندگی روزمره خود لحاظ نمایند. در این برنامه باید حرکات کششی و انعطاف پذیری، ورزش های هوازی (از قبیل دویدن، پیاده روی سریع، دوچرخه سواری و شنا) و ورزش های تقویت نماینده عضلات عظیم بدن گنجانده شوند. از سوی دیگر، باید ساعات نشستن به تدریج کاهش یابند و در صورت ضرورت کاری به نشستن طولانی مدت، وقفه های 5 دقیقه ای برای بلند شدن و قدم زدن (مثلا به وسیله مکالمه تلفنی در حالت راه رفتن، پیگیری بعضی نامه ها به صورت حضوری، پیاده روی در ساعات ناهار و...) در نظر گرفته گردد.منبع:www.salamat.com
/ج
منبع: راسخون