سفری مجازی به ایستر، جزیره شگفتی ها در کشور شیلی - وبلاگ تالار پذیرایی

به گزارش وبلاگ تالار پذیرایی، برای سفر همواره نیازی به بستن چمدان و دور شدن از خانه نیست. در خانه بمانید و با تور مجازی به جزیره ایستر بیایید و از مجسمه های موآی بازدید کنید.

از همان لحظه ای که هر مسافری پا به فرودگاه محلی جزیره ایستر می گذارد، عاشق آن می گردد. رنگ های گرم و زنده در سرتاسر این جزیره چنان حسی از سرزندگی و نشاط به هر فرد می بخشد که گویی پا به جهانی کارتونی پر رنگ و لعاب دیزنی گذاشته است. جزیره ایستر در کشور شیلی دورافتاده ترین محل قابل سکونت در کره زمین است. این جزیره کوچک که تنها 164 کیلومتر مربع وسعت دارد، شماری از اسرار حل نشده این کره خاکی و شگفت انگیزترین جاهای دیدنی شیلی را در دل خود جای داده است. اگر شرایط سفر مهیا نیست، با تور مجازی وبلاگ تالار پذیرایی به این جزیره کوچک سفر کنید و با مجسمه های سنگی و فرازمینی آن آشنا شوید.

جزیره ایستر به غیر از نام فعلی خود که جاکوب رافووین هلندی برای آن انتخاب نموده است، حداقل هشت نام دیگر نیز دارد. یکی از این نام ها Te Pito O Te Henua به معنی ناف جهان و دیگری، Mata Ki Te Rangi به معنی چشمان دوخته به آسمان است. راپا نویی (Rapa Nui) هم نام دیگر این جزیره است. بومی های راپا نویی تنها در حدود 4000 نفر هستند و با وجود کم بودن در آمار، یکی از غنی ترین داستان های اساطیری جهان را دارند. علاوه بر این، اینجا تنها جزیره در کل منطقه پلینزی است که از یک زبان مکتوب و پیشرفته بهره می برد و البته، نکته ای که نباید از خاطر برد، مهم ترین جاذبه گردشگری جزیره ایستر یا همان موآی ها است. موآی ها همان تندیس های معروف و غول پیکر جزیره ایستر هستند. آن ها از جنس خاکستر آتشفشانی به شدت به هم فشرده ساخته شده اند؛ تا 20 متر ارتفاع دارند؛ وزن هرکدام از آن ها بیشتر از 20 تن است و روی هم رفته، 997 تندیس موآی در جزیره ایستر وجود دارد.

فرصت تماشای خارق العاده ترین جاهای دیدنی جزیره ایستر به طور کامل نصیب همه گردشگران نمی گردد؛ چراکه مسئولان پارک ملی راپا نوی مسیرهای مشخصی را برای گذر عموم در نظر گرفته اند. شاید تور مجازی جزیره ایستر بتواند گستردگی این کارخانه ی بزرگ مجسمه سازی را که مواد اولیه اش را صخره های آتشفشانی تشکیل می دهند، به تماشاگران بنمایاند و پرده از اسرار جزیره ایستر بگشاید.

هر نکته ای را که درباره هر تندیس موآی کشف کنید، نظریه های رمزآلود متعددی در فکر تان نقش می بندد و اگر این اسرار را به عنوان یک کل واحد در نظر بگیرید، به یک باره پرده از راز بزرگ فرو خواهد افتاد. ناشناخته های حول این جزیره بسیار بیشتر از شناخته شده های آن هستند. پدیده هایی در این جزیره وجود دارند که نه تنها اهالی این منطقه، بلکه تمامی ساکنان بومی و غیربومی کشور و حتی کل جهان آن ها را غیرعادی می پندارند.

سوالات بی پاسخ بسیاری درباره مجسمه های موآی وجود دارد. تنها موردی که به لطف آزمایش های تجربی تور هایردال، گردشگری معروف نروژی، پاسخب برای آن پیدا شده این است که با توجه به فناوری محدود و امکانات نه چندان پیشرفته آن موقع، مردم راپا نویی چگونه تخته سنگ هایی با این عظمت و سنگینی را به نقاط مختلف جزیره منتقل می کردند. این سوال، پاسخ بسیار ساده ای دارد: آن ها از ابزار سنگی و چوبی خاصی برای حمل سنگ ها از معدن استفاده می کردند.

با این حال، دانشمندان هنوز هیچ توضیحی درباره هدف بومی ها از ساخت این مجسمه ها و اینکه آن ها چه کسی یا کسانی را به تصویر کشیده اند، پیدا ننموده اند.

برخلاف تصور خیلی ها، مجسمه های ایستاده بسیاری در جزیره معروف ایستر وجود ندارد. بلکه، خیلی از آن ها به طرق مختلف و در بیشتر موارد، با صورت روی زمین افتاده بودند. بعضی از موآی ها مورد ترمیم و بازسازی قرار گرفته اند و با استفاده از بتن روی سکوی سیمانی تونگاریکی، آناکنا، تاهای و آئو آکیوی محکم شده اند. مجسمه های پرهیبت دامنه های آتشفشان رانو راراکه مهم ترین تندیس های این جزیره هستند. اشکال سنگی غول پیکر جزیره ایستر در مراحل مختلف تکامل قرار دارند و بسیاری از آن ها نیمه کاره رها شده اند. آن ها تا شانه در زمین فرو رفته اند و گاهی نیز با دیواره های مخروطی شکل یک آتشفشان خاموش ادغام شده اند.

سرهای درازی که روی این مجسمه ها نصب شده اند، شباهت زیادی با سر انسان ندارند. اریش فون دنیکن، رمان نویس سوئیسی، نظریه جالبی دراین باره دارد. او می گوید در زمان های بسیار دور، سفینه ای فضایی در مدار کره زمین دچار مشکل شد و موجودات فضایی مجبور شدند در این جزیره فرود بیایند. آن ها در حین تعمیر سفینه، خود را با مجسمه سازی و حکاکی چهره های یکدیگر روی سنگ ها سرگرم نگه می داشتند. به این خاطر است که مجسمه ها چهره هایی غیرانسانی دارند.

داستان فوق، فلسفه یکی از نام گذاری های جزیره ایستر را هم فاش می نماید: چشمان دوخته به آسمان. به محض اینکه سفینه فضایی تعمیر شد، مسافران فرازمینی این جزیره را ترک کردند و مجسمه هایی را از خود به یادگار گذاشتند که بسیاری از آن ها هنوز ناتمام اند.

هلنا بلاواتسکی، فیلسوف و دانشمند علوم ماورایی اهل روسیه، بر این باور است که جزیره ایستر بخشی از کشور افسانه ای لموریا (Lemuria) است. نجات یافتگان قاره گم شده آتلانتیس نیز به همراه اهالی لموریا در این کشور زندگی می کردند و هر دو نژاد، قامتی به بلندی هفت الی 18 متر داشتند. به همین دلیل، ساختن و نصب کردن این شمایل های غول پیکر برای آن ها کار سختی نبود.

هنوز یک معمای رازآلود، همچنان حل نشده به جای مانده است؛ چرا یکی از امپراتوران اینکای باستانی از چنین جزیره دور افتاده ای بازدید نموده است؟ کسی که به اینجا سفر نموده، یک امپراتور معمولی نبوده است. او امپراتوری بود که در دوران طلایی امپراتوری اینکا بر آن سرزمین حکمرانی می کرد و پدرش فردی بود که ماچو پیچو را بنا کرد؛ محلی که مهم ترین بنای تاریخی پرو به شمار می آید.

برای آنکه معمای جزیره ایستر را حل کنید، متون نگاشته شده به زبان باستانی مکتوب و منحصربه فردی که هنوز دانشمندان علوم تازه از آن سر در نیاورده اند را به همراه شمار زیادی از مردان پرنده ای رازآلود در نظر بگیرید. اکنون تکه های این پازل هزار تکه سربه مهر در کنار هم قرار گرفته اند. درست متوجه شدید. تمدنی غیر انسانی در این جزیره وجود داشت. این تمدن شاید متعلق به بیگانگان فضایی بود، شاید بازماندگان آتلانتیس در اینجا می زیستند یا شاید هم نیاکان اینکاها در اینجا ساکن بودند؛ مردمانی باستانی که راز آن ها فراتر از درک به وسیله علوم تازه است.

درست است که تمدن جزیره ایستر ناپدید شده یا شاید به سیاره خود بازگشته اند. و باز هم درست است که آن ها به غیر از رازهای حل نشده بسیار، مدرکی دال بر حیات خود نیز برای انسان ها به جای گذاشته اند. زبان مکتوب، اسطوره ها و پیکره هایی غول پیکری که ساکنان اولیه آن هیچ اهمیتی به آن ها نمی دادند. هزاران جزیره مثل هم در جهان وجود دارد؛ اما هیچ کدام آن ها از چنین فرهنگ خاص و اسرارآمیزی برخوردار نیستند. کسی چه می داند؟ شاید شما بتوانید با تماشای تور مجازی جزیره ایستر و پانوراماهای هوایی آن پرده از راز معماهای حل نشده موآی ها بردارید.